در مطلب پیشین خواندید که با تولید آهسته و مداوم اشک، چشم ها مرطوب باقی می مانند و حرکت آنها در جهات گوناگون به راحتی انجام می پذیرد؛ همچنین خوب است بدانیم بدون این لایه اشکی، بینایی مناسب امکان پذیر نیست.
امروز به نکاتی در مورد علل خشکی چشم اشاره می کنیم.
به طور طبیعی با افزایش سن، تولید اشک کاهش می یابد. البته خشکی چشم در هر دو جنس (زن و مرد) و در هر سنی می تواند اتفاق بیفتد، ولی در زنان و به خصوص بعد از یائسگی شایع تر است.
افرادی که ساعت های متمادی با کامپیوتر کار می کنند به علت کاهش میزان پلک زدن، تبخیر اشک شان افزایش می یابد که این موضوع سبب خشکی چشم می شود.
بیمارانی که تحت عمل جراحی عیوب انکساری (لیزیک، پی آر کی، فمتولیزیک، فمتواسمایل) به منظور حذف عینک قرار می گیرند هم ممکن است به صورت گذرا خشکی چشم را تجربه کنند که این مورد معمولا بعد از چند ماه برطرف می شود.
در افرادی که از لنز تماسی به مدت طولانی استفاده می کنند نیز خشکی چشم شایع است.
برخی از داروها نیز میتوانند منجر به خشکی چشم شوند. در صورت مصرف داروهای زیر با چشم پزشک تان مشورت کنید:
- داروهای افزایش دهنده ادرار
- داروهای مسدود کننده گیرنده بتا
- آنتی هیستامین ها
- قرص های خواب آور
- داروهای اعصاب
- داروهای ضد درد
در صورتی که استفاده از داروهای مذکور ضروری باشد، خشکی چشم ایجاد شده باید با قطره های اشک مصنوعی درمان شود. به یاد داشته باشید که افراد مبتلا به خشکی چشم بهتر است از اشک مصنوعی فاقد نگهدارنده استفاده کنند.
نکته آخر اینکه تنها چشم پزشک با معاینه چشمها قادر به تشخیص بیماری خشکی چشم است و گاهی اوقات برای تکمیل فرایند معاینه، سنجش میزان تولید اشک نیز ضرورت پیدا می کند.