بسیاری از افراد به همراه نزدیک بینی درجاتی از آستیگماتیسم یا حالت بیضی بودن قرنیه را دارند. آستیگماتیسم وقتی ایجاد می شود که قرنیه شبیه مقطعی از توپ بیسبال است تا توپ بسکتبال. در نتیجه تصاویر بدلیل انکسار نامساوی در قسمت های مختلف قرنیه کاملاً بر روی شبکیه متمرکز نمی شوند و تصاویر چه دور و چه نزدیک تار می شوند. بنابراین افرادی که دچار درجات بالایی از آستیگماتیسم هستند نه تنها همانند افراد نزدیک بین اشیای دور را تار میبینند، بلکه اشیای نزدیک را هم تار می بینند.
اندازه گیری آستیگماتیسم نیز بر اساس دیوپتر است. آستیگماتیسم بصورت زیر طبقه بندی می شود:
- آستیگماتیسم خفیف : کمتر از یک دیوپتر
- آستیگماتیسم متوسط : یک تا دو دیوپتر
- آستیگماتیسم شدید : دو تا سه دیوپتر
- آستیگماتیسم بسیار شدید : بیش از سه دیوپتر
آستیگماتیسم انواع مختلفی دارد و می تواند به تنهایی، همراه با نزدیک بینی یا دوربینی وجود داشته باشد.